De gebundelde verkoop is een nationaal én Europees wettelijk erkende techniek die al meer dan drie decennia lang wordt toegepast. Hierbij biedt de kredietgever van een woonkrediet in alle transparantie de kredietnemer een nevendienst aan, doorgaans een brand- en/of schuldsaldoverzekering, bij een door de kredietgever voorgestelde verzekeraar.

Gaat de kredietnemer in op dit voorstel, dan krijgt de kredietnemer een voorwaardelijke korting op de contractuele rentevoet van het aangegane woonkrediet. De aangeboden korting varieert naar gelang de kredietgever.  Het voordeel is “voorwaardelijk”: de korting blijft geldig zolang de verzekering bij de voorgestelde verzekeraar aangehouden blijft.

De kredietnemer heeft de absolute vrijheid om verzekeringen te vergelijken en dan na afweging de meest interessante en/of voordelige keuze te maken: zo is het steeds een goed idee om het verlies aan rentekorting in balans te leggen met de eventuele minderkost aan verzekeringspremies, berekend over de resterende looptijd van het krediet. De huidige techniek van de gebundelde verkoop is een steeds transparante manier van aanbieden. Op jaarbasis worden 240 000 kredieten verstrekt, waarvan een groot deel als gebundelde verkoop. Over de jaren heen zijn er zo goed als geen klachten gemeld bij de Ombudsdienst van de financiële sector noch bij de FOD Economie.

Voorontwerp nieuwe wet

In het initiële voorontwerp van wet wilde de wetgever dat de voorwaardelijke rentekorting bij het hypothecair krediet behouden blijft indien de kredietnemer na een zeer korte periode kiest voor een andere verzekeraar. Met andere woorden, zelfs al wordt aan de voorwaarde niet langer voldaan, toch zou de kredietnemer de korting voor de rest van de looptijd van het woonkrediet kunnen behouden. 

De kans bestaat dat indien deze wetswijziging er komt, de logica om deze korting toe te kennen, volledig wordt herzien.

Is de consument op die manier beter af met deze aangepaste regelgeving? De banksector betwijfelt dit sterk, daar de huidige korting voor een gebundelde verkoop echt wel in het voordeel is van de kredietnemer. Vanuit consumentenbelang ziet de sector geen enkele noodzaak of grond om de huidige wet te wijzigen. Ook onder de huidige wetgeving kan de consument namelijk al zonder problemen van verzekeraar veranderen indien hij/zij oordeelt dat dit een betere deal oplevert dan de rentekorting op het woonkrediet. De echte reden voor de voorgestelde wetswijziging is de wens van de verzekeringsmakelaars om  een volgens hen “grotere” concurrentie inzake de verkoop van verzekeringen te bekomen. Het huidige voordeel voor de kredietnemer is voor hen in dit verhaal van ondergeschikt belang. Het zou dus jammer zijn indien deze wetwijziging de eindmeet van een parlementaire goedkeuring zou halen.